ARNHEM – Het gerechtshof Arnhem-Leeuwarden heeft bepaald dat een transportbedrijf niet als werkgever kan worden aangemerkt voor chauffeurs die via een zogenoemde Cyprus-constructie werkzaam waren. Daarmee vernietigde het Hof de door de Belastingdienst opgelegde naheffingsaanslagen loonheffingen, belastingrente en boetes.
Het bedrijf maakte vanaf 2013 gebruik van chauffeurs die formeel in dienst waren bij een Cypriotisch adviesbureau. Dat bureau bood transportondernemingen een manier om loonkosten te verlagen door chauffeurs via Cyprus onder contract te nemen en vervolgens op payrollbasis in te lenen. De Belastingdienst stelde dat feitelijk sprake was van een dienstverband met het Nederlandse transportbedrijf en legde forse naheffingsaanslagen en boetes op.
Geen dienstbetrekking
Volgens het Hof is niet aannemelijk gemaakt dat er een privaatrechtelijke dienstbetrekking bestond tussen het transportbedrijf en de chauffeurs. Het feit dat de dagelijkse aansturing van chauffeurs bij de onderneming lag, achtte het Hof niet doorslaggevend. Dat is volgens de rechter immers inherent aan uitzenden of payrolling. De formele arbeidscontracten met het Cypriotische bureau waren rechtsgeldig en maakten duidelijk dat de chauffeurs niet rechtstreeks bij het Nederlandse bedrijf in dienst waren.
Schijnconstructie niet bewezen
De Belastingdienst had betoogd dat de Cyprus-constructie slechts een schijnconstructie was en dat het Nederlandse transportbedrijf feitelijk het werkgeverschap vervulde. Het Hof volgde dat betoog niet. De stellingen dat het bedrijf loonbetalingsverplichtingen had of ontslagbeslissingen nam, leveren volgens de rechter geen bewijs op dat er sprake was van een arbeidsovereenkomst.
Eerdere uitspraak Svb: tegengestelde lijn
Opvallend is dat deze uitspraak haaks staat op een belangrijke beslissing uit 2020 van de Centrale Raad van Beroep (CRvB). Toen oordeelde de hoogste bestuursrechter dat de Sociale Verzekeringsbank (Svb) terecht de Nederlandse socialezekerheidswetgeving toepaste op chauffeurs die via Cyprus waren ondergebracht.
Volgens de CRvB waren Nederlandse vervoersondernemingen de feitelijke werkgevers, omdat zij het gezag uitoefenden, de loonkosten droegen en bevoegd waren om chauffeurs te ontslaan. Het Europese Hof van Justitie had eerder dat jaar al bevestigd dat dit de doorslaggevende criteria zijn.
Met het arrest van het Hof Arnhem-Leeuwarden lijkt er dus sprake van uiteenlopende rechterlijke interpretaties over de vraag wie nu feitelijk als werkgever moet worden beschouwd in dit soort constructies. De kans is groot dat de zaak uiteindelijk aan de Hoge Raad zal worden voorgelegd.
Gevolgen
De opgelegde naheffingsaanslagen en boetebeschikkingen zijn vernietigd. De Belastingdienst moet daarnaast de proceskosten van het transportbedrijf vergoeden, een bedrag van ruim € 3.600, evenals het betaalde griffierecht.
De fiscus kan nog in cassatie bij de Hoge Raad.
