DEN HAAG – In Nederland worden jaarlijks gemiddeld 22 vrouwen gedood door hun partner of ex-partner. Dat aantal is de afgelopen vijftien jaar vrijwel gelijk gebleven, zo meldt het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS). Hoewel partnerdoding niet is toegenomen, is het aantal vrouwen dat door een andere of onbekende dader wordt omgebracht wél gedaald.
Tussen 2020 en 2024 werden in totaal jaarlijks gemiddeld 43 vrouwen slachtoffer van moord of doodslag. Dat komt neer op één vermoorde vrouw per acht dagen. In ongeveer de helft van de gevallen was de (vermoedelijke) dader de partner of ex-partner.
Cijfer blijft stabiel rond 2,5 doden per miljoen vrouwen
Sinds 2010 worden jaarlijks gemiddeld 2,7 vrouwen per miljoen door een partner of ex gedood. In de meest recente periode (2020–2024) ligt dat cijfer met 2,5 per miljoen iets lager. Het aantal slachtoffers dat door een andere of onbekende dader om het leven kwam daalde van 3 per miljoen (2010–2014) naar 2,3 per miljoen in 2020–2024.
Risicogroep: gescheiden vrouwen
In verhouding lopen gescheiden vrouwen het grootste risico. In de periode 2010–2024 werden 5,6 vrouwen per miljoen in deze groep gedood door een partner of ex.
Ter vergelijking:
- Gehuwde vrouwen: 2,5 per miljoen
- Weduwen: 2,2 per miljoen
- Ongehuwde vrouwen: 2,1 per miljoen
De burgerlijke staat zegt volgens CBS niet automatisch iets over de feitelijke relatie tussen dader en slachtoffer — zo kan een weduwe bijvoorbeeld een nieuwe, niet-officiële relatie hebben.
Meeste slachtoffers tussen 20 en 40 jaar
Partnerdoding komt het vaakst voor bij vrouwen tussen 20 en 40 jaar. In die leeftijdsgroep gaat het om gemiddeld 4,5 slachtoffers per miljoen.
Daarna volgen:
- 40 tot 60 jaar: 3,5 per miljoen
- 60 jaar en ouder: 1,6 per miljoen
- Jonger dan 20 jaar: 0,4 per miljoen (totaal 11 slachtoffers in vijftien jaar)
Nederland middenmoter in Europa
Vergeleken met andere Europese landen bevindt Nederland zich in de middenmoot. Slowakije rapporteert de laagste aantallen, terwijl vooral Finland en Litouwen hogere cijfers laten zien. Een volledig Europees beeld ontbreekt, omdat veel landen geen betrouwbare dadergegevens registreren of verschillende definities hanteren — zo tellen sommige landen doodslag niet mee.
