De baby werd op 1 november 2022 met ernstige verwondingen opgenomen in het Radboudumc in Nijmegen. Daar overleed het jongetje van tien weken oud de volgende dag. Bij nader onderzoek bleek dat sprake was van een niet-natuurlijke dood. De baby had zeventien botbreuken en blauwe plekken verspreid over zijn lichaam.
Drie verschillende deskundigen onderzochten de verwondingen van de baby. Op basis van hun onderzoek stelt de rechtbank vast dat de baby overleed aan ernstig schedelhersenletsel. Voor het ontstaan van dit letsel moet heftig geweld op het hoofd van de baby zijn toegepast. Dit moet volgens de deskundigen zijn gebeurd op 1 november 2022, omdat het geweld zo fors moet zijn geweest dat dit direct ernstige klachten moet hebben gegeven. Een baby van enkele weken oud kan deze verwondingen niet bij zichzelf hebben veroorzaakt.
De vader van de baby was die dag vanaf ongeveer 07:15 uur alleen met de baby. Hij verklaarde dat er die dag niets is gebeurd met zijn zoon en dat er verder niemand in de woning was. Toen de baby niet reageerde en slap aanvoelde, zou hij zijn kind alleen een paar keer licht met hebben geschud. De deskundigen concluderen dat er geen andere medische oorzaak voor het overlijden van de baby is. Dit alles brengt de rechtbank tot de conclusie dat de vader het fatale schedelhersenletsel bij de baby heeft toegebracht. De rechtbank vindt doodslag bewezen.
Over de botbreuken stellen de deskundigen vast dat deze zijn ontstaan op ten minste drie verschillende momenten. Er waren oudere breuken bij en daarnaast nog meer breuken van enkele dagen oud. Veel van deze breuken worden volgens de deskundigen vaker gezien en/of zijn waarschijnlijker bij toegebracht letsel dan bij letsel als gevolg van een ongeluk. De ouders verklaarden dat zij samen voor de baby zorgden.
De rechtbank constateert dat het dossier geen enkele aanwijzing bevat dat de moeder zich gewelddadig gedroeg tegenover haar zoon. Wel blijkt uit de berichten, mails en geluidsfragmenten in de telefoons van de ouders dat de vader zich agressief gedroeg. Zo zag de moeder op een bepaald moment blauwe plekken op het oog, het oor en de arm van de baby, nadat hij een dag alleen met zijn vader was geweest. Uit het onderzoek van de deskundigen en de berichten uit de telefoons concludeert de rechtbank dat de vader ook degene was die zijn baby op meerdere momenten zwaar heeft mishandeld.
De rechtbank leidt uit de berichten en mails in de telefoons van de ouders af dat de moeder op enig moment wist van de mishandelingen van haar zoon door haar partner. De rechtbank oordeelt dat zij haar baby vanaf dat moment niet meer alleen had mogen laten met zijn vader. Dit deed zij daarna nog wel op meerdere dagen. Door haar zoon niet uit deze onveilige situatie te halen, heeft zij hem in een hulpeloze toestand gelaten met uiteindelijk zijn dood tot gevolg. De baby was volledig afhankelijk van de zorg van zijn ouders. Van de vrouw mocht als moeder worden verwacht dat zij haar baby zou beschermen tegen het geweld door haar partner. Die bescherming bood zij hem niet.
Volgens de rechtbank is alleen de oplegging van een celstraf van lange duur gepast. De rechtbank volgt de eis van de officier van justitie en legt aan de vader een celstraf van 12 jaar op.
Bij de man kon geen psychische stoornis worden vastgesteld. Omdat er wel aanwijzingen zijn voor persoonlijkheidsproblematiek en de rechtbank de man niet onbehandeld wil laten terugkeren in de maatschappij, legt de rechtbank -naast de celstraf – een gedragsbeïnvloedende en vrijheidsbenemende maatregel op. De maatregel gaat in na afloop van zijn celstraf als de officier van justitie dat tegen die tijd aan de rechtbank vraagt.
De maatregel kan opname in een kliniek inhouden, het meewerken aan gedragskundige behandeling en andere voorwaarden die na afloop van de gevangenisstraf noodzakelijk worden gevonden. De maatregel kan worden opgelegd voor 2 tot 5 jaar, maar kan vervolgens ook steeds weer worden verlengd.
Strafbepaling moeder
De rechtbank legt aan de moeder een geheel voorwaardelijke celstraf van 12 maanden op. Als bijzondere voorwaarden bij deze straf legt de rechtbank een ambulante behandeling op. Ook moet de vrouw contact onderhouden met de reclassering.
De vrouw haalde haar baby niet uit een levensgevaarlijke situatie. Dit ernstige delict rechtvaardigt zonder meer de oplegging van een onvoorwaardelijke gevangenisstraf van langere duur. De rechtbank legt deze straf echter niet op, omdat zij inmiddels de zorg heeft over haar tweede zoon die zij met de vader kreeg. Deze zoon is nu anderhalf jaar oud. Hij zou enorm geraakt worden, in negatieve zin, als zijn moeder een gevangenisstraf zou moeten ondergaan.
Verder weegt de rechtbank zwaar mee dat de vrouw al enorm geraakt is door het verlies van haar zoon en dat zij verminderd toerekeningsvatbaar was in de tijd van het delict. Uit het psychologisch rapport dat over de moeder is opgemaakt, volgt dat er kwetsbaarheden in haar persoonlijkheid zijn. De psycholoog adviseert daarom om het delict in verminderde mate aan de vrouw toe te rekenen. De rechtbank volgt dit advies.
De vrouw heeft verder haar leven op de rit als het gaat om huisvesting en een vast inkomen. Ook is er hulpverlening. Die hulpverlening zou bij oplegging van een onvoorwaardelijke gevangenisstraf doorkruist kunnen worden. Wel vindt de rechtbank dat de vrouw behandeld moet worden, gezien de kwetsbaarheden in haar persoonlijkheid.
Tot slot moet de vader moet aan de oma van de baby (en de moeder van zijn partner) een schadevergoeding betalen van ruim 5.600 euro. Dit zijn de uitvaartkosten van haar kleinzoon.
