DEN HAAG – Asielminister David van Weel (VVD) mag nog steeds een verblijfsvergunning aanbieden in schrijnende gevallen, oordeelt de Raad van State. Deze zogeheten discretionaire bevoegdheid is in 2019 verschoven van de minister naar de directeur van de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND). Maar die regels zijn veranderd in lagere regelgeving en niet in de Vreemdelingenwet. Daarom heeft de minister deze bevoegdheid nog steeds, schrijft de hoogste bestuursrechter voor.
De uitspraak is gedaan in een zaak van een Iraakse man die een verblijfsvergunning wegens schrijnende gevallen heeft aangevraagd. De minister besloot de aanvraag niet te behandelen, omdat hij de bevoegdheid daarvoor niet zei te hebben.
Daarbij verwees de minister naar de aanpassing in de regels in 2019. Toen is de discretionaire bevoegdheid ingeperkt in een zogeheten algemene maatregel van bestuur. Een minister kan een dergelijke maatregel nemen zonder goedkeuring van de Tweede Kamer. Niet alleen is de discretionaire bevoegdheid daarin verschoven naar de IND, maar ook kan deze alleen nog worden gebruikt bij een eerste asielaanvraag. De minister noemde ook dat het in het geval van deze Iraakse man niet om een eerste aanvraag ging.
Media-aandacht
De Raad van State schuift beide argumenten terzijde. De discretionaire bevoegdheid staat nog steeds in de Vreemdelingenwet en daarom heeft de minister deze optie nog steeds volgens de bestuursrechter. Het is niet mogelijk om dit in te perken in lagere regelgeving, redeneert de raad.
De discretionaire bevoegdheid is regelmatig onderwerp van discussie, vaak nadat schrijnende gevallen veel media-aandacht krijgen. Vorig jaar ging het nog over Mikael, de jongen met een Armeense achtergrond die in Nederland is geboren toen de procedure voor een verblijfsvergunning van zijn moeder liep. Herhaalde pogingen om een verblijfsvergunning te krijgen, liepen op niets uit. Oppositiepartijen vroegen aan toenmalig asielminister Marjolein Faber (PVV) om de discretionaire bevoegdheid in te zetten zodat Mikael alsnog in Nederland kon blijven. Maar Faber zei die bevoegdheid niet te hebben en verwees daarbij naar de eerdergenoemde regels.