ROTTERDAM – Een uitzendbureau dat een voormalig uitzendkracht wilde dwingen tot het terugbetalen van duizenden euro’s aan opleidingskosten voor een chauffeursopleiding, is door de rechtbank Rotterdam in het ongelijk gesteld. De rechter oordeelde dat niet is gebleken dat de uitzendkracht zich niet aan de afspraken heeft gehouden. De eis tot terugbetaling van ruim € 4.300,- werd daarom afgewezen.
De zaak draaide om een kandidaat die via het uitzendbureau een opleiding tot vrachtwagenchauffeur had gevolgd, met een bijbehorende studiekostenregeling. Volgens de overeenkomst zou de kandidaat 3120 uur voor het bureau moeten werken na afronding van de opleiding. Als hij voortijdig zou stoppen of werk zou weigeren zonder geldige reden, zouden opleidingskosten (gedeeltelijk) terugbetaald moeten worden.
Het uitzendbureau stelde dat de uitzendkracht zich niet aan de overeenkomst had gehouden, te weinig beschikbaar was en aangeboden werk had geweigerd. De rechter stelde echter vast dat er geen sprake was van een contractbreuk. De kandidaat had de opleiding afgerond en daarna gewerkt als chauffeur. Zijn verminderde beschikbaarheid (twee dagen per week) was volgens de rechter geen schending van de overeenkomst, aangezien geen minimumaantal werkdagen was afgesproken.
Bovendien was niet gebleken dat de uitzendkracht meerdere keren aangeboden werk had geweigerd of verwijtbaar had gehandeld. Een concreet nieuw werkaanbod na afloop van zijn inzet bij een eerdere opdrachtgever bleek uit de stukken niet. Daarmee is niet voldaan aan de voorwaarden voor terugvordering van de opleidingskosten, zoals opgenomen in de overeenkomst.
De rechter oordeelde dan ook dat de opleidingskosten niet opeisbaar zijn. De vordering werd afgewezen en het uitzendbureau moet de proceskosten van € 100,- aan de voormalig uitzendkracht vergoeden.
