GRONINGEN – Het Openbaar Ministerie (OM) in Noord-Nederland heeft TBS met dwangverpleging geëist tegen een 46-jarige man uit Groningen die wordt verdacht van het doden van zijn 12-jarige zoon op 29 december 2024 in zijn woning in de stad Groningen.
Het OM vraagt geen gevangenisstraf, omdat de man volgens deskundigen leed aan een ernstige psychische stoornis en daardoor volledig ontoerekeningsvatbaar was.
Op de dag van het incident belde de verdachte zelf de hulpdiensten. Hij meldde dat zijn zoontje overleden was en in de woning lag. Het kind bleek door geweld om het leven te zijn gebracht, waarop de verdachte werd aangehouden.
Uit onderzoek van de patholoog-anatoom kwam naar voren dat de jongen meerdere steekletsels had. Enkele daarvan waren dodelijk. De verdachte heeft bekend dat hij zijn zoon heeft gedood. Hij verklaarde dat hij tijdens het incident in een psychose verkeerde en dacht dat hij zelf vermoord zou worden.
Een psycholoog en psychiater onderzochten de man. Zij stellen dat hij lijdt aan schizofrenie, ten tijde van het delict depressief was en kampte met paranoïde wanen. Deze wanen zorgden voor extreme, existentiële angsten. Volgens de deskundigen was de verdachte volledig ontoerekeningsvatbaar toen hij zijn zoon om het leven bracht.
In september 2024 stopte de man met het innemen van zijn antipsychotica. Volgens deskundigen kon hij door zijn psychische stoornis geen juiste afweging maken over de gevolgen van het stoppen. Ook kon hij niet voorzien dat dit tot extreem gewelddadig gedrag zou leiden; eerdere tijdelijke stoppogingen hadden nooit tot agressie geleid.
Het OM volgt het oordeel van de deskundigen. “Zijn beslissing om te stoppen met de medicatie kan hem niet worden toegerekend”, aldus de officier van justitie.
De officier noemde de daad in haar requisitoir “bizar en oninvoelbaar” en uitsluitend te verklaren vanuit de ernstige psychische ontregeling waarin de verdachte verkeerde. Mensen uit de omgeving van vader en zoon verklaarden dat zij een goede relatie hadden en dat er geen motief zichtbaar was.
Volgens de officier van justitie is de juridische discussie over de geestelijke toestand van de verdachte bijzonder zwaar voor de nabestaanden. “De pijn, angst en wanhoop die de jongen in zijn laatste momenten moet hebben doorstaan, gaat het voorstellingsvermogen te boven. Het leed dat hen is aangedaan is onbeschrijfelijk.”
De officier begrijpt dat de eis van alleen TBS als onrechtvaardig kan voelen voor de nabestaanden. “Het intense leed botst hier met de ontoerekeningsvatbaarheid van een ernstig psychiatrisch zieke verdachte. Toepassing van de wet brengt mij tot de eis van een ongelimiteerde TBS, zoals door de deskundigen geadviseerd.”
De rechtbank maakt aan het einde van de inhoudelijke behandeling bekend wanneer uitspraak wordt gedaan.
