Ik vraag me oprecht af wat er met onze samenleving is gebeurd. Waar is het medeleven en het respect gebleven?
Afgelopen dagen bereikte voor onze redactie het dieptepunt zich onder een bericht over een ongeval met een lesvrachtwagen op de N207. Op het moment dat wij het nieuws publiceerden, was nog onduidelijk wat er precies was gebeurd. Toch verschenen er binnen korte tijd honderden reacties onder het bericht op Facebook. Slechts een enkeling toonde medeleven. De rest? Quasi-grappige opmerkingen, flauwe woordspelingen en zogenaamd gevatte reacties.
Hoe kun je grappen maken over een ongeluk? Over slachtoffers die misschien gewond zijn geraakt, of erger?
Een dag later bleek dat de chauffeur tijdens zijn Code 95-les onwel was geworden en later is overleden. Ineens kregen al die zogenaamd “grappige” reacties een kille, pijnlijke lading.
Vrijdagavond laat heb ik ze allemaal verwijderd. Eén voor één. En eerlijk gezegd schrok ik van wat ik las. Van het gebrek aan respect, aan empathie, aan menselijkheid. Het was misselijkmakend!
Op de redactie overwegen we serieus om bij ongevallen de reactie mogelijkheid op Facebook uit te zetten. Niet omdat we geen dialoog willen, maar omdat de maat vol is. Want terwijl een klein aantal mensen hun hart laat spreken, overschreeuwen de toetsenbordridders alles en iedereen met hun cynisme. En dat doet pijn, niet alleen bij ons, maar vooral bij de nabestaanden.
Stel je nu eens voor dat het jouw partner was, jouw collega, jouw kind. Dat jij dat bericht las over hém of háár. Hoe zou je je voelen als je dan die reacties onder het bericht zag? Achter elk ongeval, achter elk nieuwsbericht, schuilt een echt mens. Misschien is het tijd dat we dat op sociale media weer eens gaan beseffen — voordat we op ‘verzenden’ klikken.
