DEN HAAG – De Hoge Raad heeft vrijdag geoordeeld dat een curator in een faillissement onder omstandigheden verplicht kan zijn om achtergelaten zaken met een negatieve waarde, zoals containers met verontreinigd materiaal, te verwijderen.
Daarmee bevestigt de hoogste rechter een eerdere uitspraak van de rechtbank en het gerechtshof, maar schrapt hij wel een door het hof opgelegde voorwaardelijke terugbetalingsverplichting.
De zaak draait om een transportbedrijf uit het havengebied Beverwijk/Velsen, dat te maken kreeg met een failliete buurman, een metaalrecycler. Op het terrein van het transportbedrijf bleven na het faillissement in 2015 zo’n 110 containers met schroot en vervuild zand achter. De curator zegde de huur op en liet het terrein grotendeels ontruimen, maar weigerde de containers – waarvan de saneringskosten bijna 880.000 euro bedroegen – weg te halen.
Saneringskosten en boedelvordering
Omdat het transportbedrijf en later investeerders zelf moesten opdraaien voor de sanering, stapten zij naar de rechter. Zowel de rechtbank als het hof oordeelden dat de curator een verplichting had om de containers te verwijderen en dat de kosten als boedelvordering moesten worden aangemerkt.
Het hof voegde daar in 2024 nog aan toe dat de investeerders (die de kosten hadden betaald) een deel zouden moeten terugbetalen aan de curator als de faillissementsboedel van de metaalrecycler niet toereikend zou zijn. De Hoge Raad zette daar een streep door: het hof was hiermee buiten de rechtsstrijd getreden.
Belang voor insolventierecht
Met het arrest verduidelijkt de Hoge Raad dat een curator zich niet altijd kan beroepen op het argument dat bepaalde zaken door natrekking geen deel (meer) uitmaken van de boedel. Ook dan kan op hem, op grond van maatschappelijke zorgvuldigheid (artikel 6:162 BW), een verplichting rusten om zulke zaken te verwijderen.
De curator werd in cassatie veroordeeld tot het betalen van de proceskosten.
