Ton Bader draagt na 38 jaar wegrestaurant Malden over aan Sandra en Rik

HEUMEN - “Ik ga met pensioen en mijn (stief)dochter Sandra wil samen met haar vriend Rik wegrestaurant Malden, Jan J. Ludenlaan 2 in Heumen graag overnemen. Dat doen ze op 1 januari”, zegt Ton Bader (66).

De woensdagavond valt in Heumen en verschillende vrachtwagenchauffeurs parkeren hun wagen en genieten van een drankje en warme maaltijd in het wegrestaurant. Het is er gezellig en ook niet-chauffeurs weten er al jaren de weg te vinden.

“Wij hebben anderhalf jaar toegewerkt naar de overname. Het is belangrijk dat ze goed voorbereid zijn om een restaurant te runnen. Het complete management van een wegrestaurant en alle in en outs. Dat kan niet van de ene op de andere dag. Twee jaar geleden werd duidelijk dat ze mij wilden opvolgen. Voor mij is dat fijn”, vertelt Bader verder.

Zelf chauffeur

“Ik heb eerst 19 jaar het bruine chauffeurscafé De Eerste Aanleg in Heumen gehad. Van 1968 tot en met 1978 was ik zelf vrachtwagenchauffeur. Ik kwam daarna in de horeca terecht en uiteindelijk startte ik het chauffeurscafé. Die was tussen Nijmegen en Venlo. Ik bouwde het om van een gewoon bruin café tot een bruin café voor vrachtwagenchauffeurs. Het werd te klein en de verkeerssituatie werd er niet veiliger op.”

“Ik kocht een stuk land van een boer verderop van het café. En bouwde mijn wegrestaurant. Dat is de mooiste herinnering. De overgang van het oude naar het nieuwe. Mijn eigen wegrestaurant bouwen is dus het hoogtepunt van mijn leven.”

Is het een voordeel dat Bader zelf achter het stuur van de vrachtwagen heeft gezeten? “Dat denk ik wel. Bovendien heb ik mijn klandizie vanaf de jaren zeventig van de vorige eeuw opgebouwd. En dat is mede te danken aan de 27 mc. Veel chauffeurs hadden een ‘bakkie’ in hun cabine. En ook bij mij in de zaak. Vanuit de wagen werd bij wijze van spreken aangekondigd dat de chauffeur onderweg was naar het wegrestaurant."

Ernstige mishandeling

Helaas heeft de ondernemer ook een vervelende herinnering. “Ik ben een aantal jaren geleden ernstig mishandeld door een Bulgaarse vrachtwagenchauffeur”, legt hij uit. “Hij heeft mij met een stalen buis op het hoofd geslagen. Ik ben in het ziekenhuis opgenomen.”

“De chauffeur was dronken zijn potje aan het koken op de parkeerplaats. Ik heb hem gezegd daarvan niet gediend te zijn.” Vervolgens werd de Bulgaar agressief en gewelddadig. Bader: “Hij is door vier politieagenten opgepakt. En later veroordeeld. Met mij is het gelukkig goedgekomen.”

Geen vrijheid

“In de loop van de jaren is de gezelligheid veranderd in het leven van de chauffeurs. Vroeger hadden ze meer tijd voor elkaar. Was het een stuk minder strak geregeld. Nu wordt alles al dagen vooruit strak gepland. De tachograaf heeft invloed en de Oost-Europese chauffeurs halen veel werk weg.”

“Met het verdwijnen van de oude chauffeur, verdwijnt ook een stukje van het vak. Jammer, maar niet te keren. De jonge chauffeurs hebben een andere invulling. Wij hadden toentertijd geen sociale media en mobieltje. Wij gingen met een kwartje naar de telefooncel om te bellen. Nu is er de boordcomputer.”

Gemotiveerd

Hoe vindt hij het dat Sandra en Rik de zaak voortzetten? “Super. Het zijn twee jonge mensen die 300 procent gemotiveerd zijn. Het is een uitdaging voor ze om de zaak op mijn manier voort te zetten. Maar natuurlijk wel met moderniseringen.”

“Mijn broer heeft in de beginjaren van het wegrestaurant een tafel getimmerd. Hij is overleden, maar zijn tafel staat er nog steeds. En die blijft. Ook de huiskamersfeer zal in stand blijven. En uiteraard de gastvrijheid en de kwaliteit van het eten.”

“Ik verwacht dat Sandra en Rik vernieuwd zullen zijn. In elk geval ook door het gebruik van sociale media naar de klant toe.”

Zo weinig mogelijk doen

Wat gaat Bader doen? Lachend: “Zo weinig mogelijk.” En even later: “Ik ben vice-voorzitter van de Federatie Wegverzorgende Horecabedrijven (FWH). Dat blijf ik doen. Ik hou contacten met collega’s langs de weg. Ik ga ze bezoeken en blijf mij voor ze inzetten.”

Hij verwacht dat hij niet meer met borden en glazen in de weer zal zijn in wegrestaurant Malden. “Dat denk ik niet. Het is heel verstandig om de nieuwe generatie een kans te geven. Uiteraard zal ik wel eens invallen.”

Charme

Wat is de charme van wegrestaurant Malden? Bader: “Het contact met de klanten. Ik zeg altijd ik heb 75 procent dieselolie in mijn bloed. Vanaf mijn vierde jaar heb ik affiniteit met transport. Er was een familielid chauffeur. Het zit in mijn genen en daardoor leef ik iedere dag vanuit mijn zaak met de chauffeurs mee.”

En wat is het mooie aan zijn eerste zaak, chauffeurscafé De Eerste Aanleg. “Dat het een lekker gezellig bruin café was. De chauffeurs kwamen via de achterdeur binnen. Ze keken bij wijze van spreken onder de deksel van de pan: Wat eten wij vandaag? Dan gingen ze eten, dronken een biertje en zaten gezellig bij elkaar”, besluit Bader.