Clicky


Transport Portret: Vrachtwagenchauffeur Nishanti de Best

Transport Portret: Vrachtwagenchauffeur Nishanti de Best [+video]
22-11-2017 19:24 | Transport Online | auteur Karin Stroo

DE WESTEREEN - Al op de middelbare school werkt Nishanthi de Best (32) bij een bloemenexportbedrijf. Bloemen inpakken en emmers stapelen. Ook zijn vader reed vroeger bloemen. Best logisch dat Nishanthi na wat omzwervingen nu weer “in de bloemen zit".

Eigenlijk werkt Nishanthi al fulltime sinds zijn zestiende. “Ik volgde een BBL-opleiding tot automonteur met vier dagen per week stage en één dag in de week school. Mijn stageplaats betaalde gewoon.”

Na zijn opleiding gaat hij aan de slag als automonteur. In die tijd haalt hij ook zijn vrachtwagenrijbewijs want het is handig wanneer hij testritjes kan maken. Tot hij in 2011 een burn-out krijgt en een lichte depressie.

Nishanthi: “Het ging slechter met Volvo en er moesten mensen vertrekken, waaronder ik ook. Ik moet wel eerlijk zeggen dat ik een lichte vorm van autisme heb. Met toen een ontiegelijke controle -tic waardoor ik alles honderdduizend keer moest controleren.”

Hij lacht: “Nou, dat is niet handig als je monteur bent.” Wanneer hij hersteld is van zijn burn-out gaat hij aan de slag als monteur bij bestelwagenbusjes. Maar diep in zijn hart vindt Nishanthi dat niks: “Ik ben een echte vrachtwagengek.” En zo rolt hij terug de bloemen in.

Nishanthi werkt sinds 2014 als chauffeur en wagenparkbeheerder voor bloemenexportbedrijf Th. Star in Rijnsburg. Een paar keer per week rijdt hij met een vrachtwagen vol bloemen naar Dusseldorf en Keulen. En ja, soms sleutelt hij nog wel eens aan zijn vrachtwagen. Afgelopen week nog moest er een leidinkje vervangen worden. Dat doet hij dan graag zelf.

“Mijn baas weet wel dat ik serieus ben een ook wel iets van vrachtwagens weet. Er moesten nieuwe trucks voor het bedrijf aangeschaft worden en ik mocht meekijken. Zo mocht ik mijn eigen oplegger kiezen en samenstellen. Het enige wat niet doorging was een gestuurde achteras.”

Zijn vrachtwagen is uitgerust met een emergency break en het zogeheten lane keeping systeem. Nishanthi is onderweg naar Duitsland en laat via de telefoon horen wat er gebeurt als hij een stukje over de witte lijn rijdt. Het gepiep is behoorlijk.

Wel veilig, vindt hij. Evenals de camera op de opstaptrede bij het rechterportier. “ Zeker in Duitsland is dat handig want tegelijk met het rechtsafslaande verkeer mogen vaak ook de fietsers en voetgangers rechtdoor. Als ik mijn camera aanzet zie ik precies wie er naast me zitten.”

Wat is er leuk aan het chauffeur zijn?

Langgerekt: “Eeeeeeehhhh, da’s een goeie…” Hij lacht hard en zegt dan: “Zoals gezegd ben ik vrachtwagengek en vind ik het rijden wel leuk maar het echt mooie van het vak is er wel afgegaan. Denk aan de rijtijdenwet, de Oostblokkers en dat je maar maximaal 48 uur per week mag werken. Vroeger kon je een flinke boterham verdienen maar nu mag je geen overuren meer maken. Schandalig!”

Ook aan het overige verkeer kan Nishanthi zich ergeren. “Er zijn natuurlijk politiek correcte vrachtwagenchauffeurs die zullen zeggen dat ze nergens last van hebben maar ik denk dat de meeste gillend gek aan het worden zijn.”

Of hij een voorbeeld heeft van dat verkeer?

“ik denk dat het vaak gebrek aan inzicht is. Met invoegen weten sommige mensen niet eens de 80 kilometer te halen. En dan worden ze boos op mij omdat ik geen ruimte kan maken. Ja, sorry hoor, als ze een beetje gas zouden geven kwam ik niet eens bij ze in de búúrt. Daar krijg ik gewoon koppijn van. Gelukkig heb ik een goede toeter.”

Nishanthi laat nog even zijn claxon horen “daar schrikken mensen wel van” en rijdt dan verder de nacht in richting Dusseldorf.