Transport Portret: Roy Heitzer begint voor zichzelf

DE WESTEREEN - Roy Heitzer (45) is al ruim 20 jaar werkzaam in het transport. Zowel als chauffeur als op kantoor en altijd heeft hij in loondienst gezeten. Nu gaat hij voor zichzelf beginnen. De vrachtwagen is besteld, de inschrijving bij de Kamer van Koophandel geregeld. “Ik wilde dit al heel lang en nu durf ik het aan omdat de economie weer aantrekt.”

Volgens Heitzer groeit het aantal eigen rijders gestaag op dit moment en is het aanbod van de verladers groot. “Er is geen wiel meer te krijgen, er is meer lading dan dat ze vrachtwagens kunnen inhuren.”

Een jaar of 20 geleden is Heitzer begonnen in het transport. Al na een paar jaar dacht hij: “Ik zou ook graag voor mezelf beginnen. Eigen auto, eigen baas, zelf beslissingen nemen. Maar ik durfde dat toen niet, er zitten natuurlijk best risico’s aan vast.”

Die risico’s zijn er nu natuurlijk nog maar lijken minder groot met een aantrekkende economie. “En,” vervolgt Heitzer, “Als ik het nu niet doe dan doe ik het nooit meer. Met de kans dat ik dan ooit denk: ‘had ik maar…’”

Je hebt ontslag genomen? “Ja, ik maak nu mijn vakantie dagen op en dan begin ik. Het geeft een soort bevrijdend gevoel. Ik heb er heel veel zin in. ”

En de opdrachtgevers, hoe kom je daar aan? “Ik heb vroeger veel gereden voor Speed Freight - zij verzorgden voornamelijk groupage transport vanuit de Rotterdamse haven. Speed Freight is onder de vleugels van Hooymeijer gevallen en daar ga ik nu voor rijden: Hooymeijer Groupage Transport.” (binnenkort verder onder de naam Tunderman Road Cargo red.)

Heitzer kent de mensen daar goed en hij werkt er heel prettig mee samen. “Het was mijn wens om voor hen te blijven rijden, want via LinkedIn ben ik gevraagd om voor andere opdrachtgevers te rijden maar dat wil ik niet.”

Hij lacht: “Ik heb keuze genoeg op dit moment. Een jaar geleden was het een ander verhaal maar het gaat nu beter in Nederland. Het zorgenkindje transport begint aan te trekken. Ik hoop dat de tarieven er een beetje op gaan volgen want dat wordt echt tijd.”

Heitzer is niet bang dat hij meer uren zal moeten draaien. Het werk blijft het werk en de planning ligt bij Hooymeijer. “Ik ga laden en alles voor hen uitrijden.”

Het rijden geeft hem een gevoel van vrijheid. “Ik trek de deur achter me dicht en ga beginnen. Een beetje als een loner eigenlijk en dat vind ik wel prettig. Zolang ik niet hoef te laden of te lossen ben ik onderweg. Ik zie veel, radio aan en dan heb ik het prima naar mijn zin.”

Over de minder leuke kanten van het vak moet Heitzer even nadenken. Het verkeer vindt hij wel wat agressiever geworden, mensen kunnen minder van elkaar hebben. “Daarbij vind ik dat onze Oostblokcollega’s voor knap gevaarlijke situaties kunnen zorgen. Laatst parkeerde er één zijn vrachtwagen in de bocht voor de Botlektunnel om zijn rust te pakken. Gewoon op de rijbaan. Soms parkeren ze ook ‘gewoon’ op de vluchtstrook, levensgevaarlijk!”

Zelf houdt Heitzer er een ‘vrij defensieve’ rijstijl op na zodat hij alles op tijd kan zien.

Dan zegt hij fel: “Wat me overigens wel opvalt is het gebruik van mobiele telefoons, ook onder de Nederlandse chauffeurs. Abnormaal en levensgevaarlijk. Ik ben ook niet roomser dan de Paus en kijk soms als er iets binnenkomt even op mijn telefoon om te zien of het belangrijk is. Maar ik ga niet zitten appen of mailen als ik aan het rijden ben. De boetes zouden flink verhoogd moeten worden, ik denk dat dat wel zou helpen.”

Twee weken is Heitzer nu aan het werk als zelfstandige en mailt hij: “Qua werk is er weinig veranderd maar het idee dat ik nu zelfstandig werk is erg prettig. Ik ben ook superblij met mijn Volvo: wat een fijne machine om mee te werken!”