Transport Portret: Bloemenrijder Ruben Schröder

AALSMEER - Flora Holland Aalsmeer: de grootste bloemen- en plantenmarktplaats ter wereld. Ruben Schröder (37) vertrekt hier wekelijks richting Duitsland met een vrachtwagen vol bloemen en planten. Aan de zijkant van het gebouw, onderin, bevindt zich bar-brasserie Around The Clock. Het geurt er naar gebakken eieren en naar koffie uit een kan.

“Nee, ik ken niet alle bloemen uit mijn hoofd, zeker niet,” lacht Ruben. “Maar ik weet wel welke bloemen er in de koeling vervoerd moeten worden. En dat is het belangrijkste.”

’s Ochtends worden de bloemen geveild en klaargezet voor diverse bestemmingen. “Wij bevoorraden in Duitsland de groothandel en ook de kleinere winkeltjes,” zegt Ruben.

Dat zit logistiek knap in elkaar. Zelf heeft Ruben enkele jaren of op kantoor gewerkt in de planning.

“Ik werd gevraagd door het bedrijf waar ik toentertijd net een paar maanden op de auto reed. Ze vroegen me of het me wat leek op de planning te komen, omdat ik zo’n rustig persoon was. Ik heb thuis overlegd en heb het uiteindelijk gedaan. Ja, als je iets niet probeert, weet je zeker dat het niks wordt. Het ging allemaal goed, maar ik had er geen lol in.”

Grinnikend: “Dan kom je er wel achter hoe chauffeurs kunnen zijn. De planning doet het in hun ogen nooit goed. Maar een chauffeur hoeft alleen maar aan zichzelf te denken, terwijl iemand van de planning wel met dertig tot vijftig man rekening moet houden. Ik heb veel respect voor de mensen op kantoor gekregen.”

Ruben is chauffeur sinds zijn achttiende. Na motor- en voertuigtechniek op de LTS, volgde hij bij het ROC de chauffeursopleiding. “De eerste jaren ben ik gelijk op het buitenland gaan rijden: Italië, Scandinavië. Dat was soms best spannend. Ik had een baas die me onmiddellijk alles liet doen. Hij heeft me nooit gespaard. Daar pluk ik nu nog de vruchten van.” Zoals? “Nou, dat ik niet zo snel in paniek raak in moeilijke situaties.”

Ruben werkt nu tweeënhalf jaar voor zijn huidige baas en heeft het enorm naar zijn zin. “Er is geen week hetzelfde, het zijn altijd andere ritten. En we zijn alle zondagen thuis.”

De vrijheid. Maar ook de vrachtwagen zelf vindt hij machtig mooi materiaal. Duitsland vindt hij fijn rijden, lange rechte stukken.

“Ik zie overal wel het positieve van in, ja. Nederland is heel druk, maar daar kan ik niks aan veranderen, dus daar moet ik me dan ook maar niet zenuwachtig over maken. Bovendien hebben wij maar een paar uur last van files, omdat we vanaf de middag rijden.”

Ruben neemt nog een slok koffie. “Hier in Aalsmeer horen we waar we heen moeten: Noord- Midden- of Zuid-Duitsland. Ik vertrek straks rond een uur of vier. Dan begint mijn werkdag en rijd ik door tot een uur of twee vannacht, misschien nog wel later. Dan ga ik de verplichte negen uur rusten, daarna weer terugladen: lege bloemenfusten, karren, emmers.”

De koffie is op. “Nee, ik weet nog niet waar ik straks heen moet. Geen punt, alles wat je niet weet, daar hoef je je ook niet druk over te maken.”

Dan vertrekt hij naar beneden om zijn vrachtwagen te gaan laden.

Later die middag appt hij dat hij op weg is naar acht verschillende adressen in en rond Stuttgart.