Huigevoort brengt dag door met Boney M in slaapcabine

Ruim 1000 kilometer achter de wielen, maar het EVM Rallyteam heeft nog geen meter Dakar gereden. Na de proloog werd ook de eerste etappe afgelast. Het weer was te slecht om de motoren, auto’s en trucks los te laten op de proef, dus reed het hele spul over de weg van Rosario naar Villa Carlos Paz.
 
“Van 500 kilometer over een lange, rechte weg in de regen, word je wel melig,” merkte Marcel Huigevoort. “Gelukkig hadden wij Boney M bij ons. Die hebben we maar goed hard gezet en fijn meegezongen: oe oe daddy cool. Het begon er al even op te lijken dat ik een MAN met slaapcabine heb. Mijn navigator en mijn monteur lagen allebei al te snurken. Lekker gezellig.”
Huigevoort, Peter Versluis en Hans Stacey waren niet naar Zuid-Amerika gekomen om over het asfalt te rijden, maar van Dakar-rijden kwam nog niets terecht. “We hadden er zo’n zin in, maar we kunnen het alle drie goed loslaten,” vertelde Huigevoort. “Het regende zo hard: zo kun je echt niet rijden. Dat snapte iedereen. Op de snelweg kun je al niet harder van 70, 75. Eén, twee trucks op de proef was misschien nog wel gegaan, maar na vijf trucks zijn de paden kapotgereden met zulk weer en na tien trucks is het klaar.”
Huigevoort verwacht dat er de komende dagen wel gereden gaat worden, maar houdt zijn hart vast over de omstandigheden. “Kijk, ze moeten iets. Ze kunnen niet dagen achtereen alles afgelasten. Ze moeten een keer gaan rijden. Maar als het dan los gaat, wordt het ook meteen heel spannend en ontzettend zwaar. Onder deze omstandigheden verandert het parkoers per truck. Zeker als er ook al honderd auto’s overheen zijn gegaan. Bij iedere truck wordt het spoor dieper. Dat heb je bij fesh-fesh, maar zeker ook bij modder. Dat gaat gebeuren en dan wordt het onmogelijk. We kunnen er nu een grapje van maken: we hebben constant gepresteerd en onze positie vastgehouden. Maar als ik straks als dertigste truck door die bagger moet, zal het lachen me snel vergaan. Daar helpt zelfs Boney M niet bij.”