Clicky


Transport Portret: Marjolijn van Rijnsbergen

Transport Portret: Marjolijn van Rijnsbergen
20-11-2015 13:28 | Transport | auteur Redactie [KvS]

HEDEL - Als kind ging ze al regelmatig met haar vader mee op de vrachtwagen. “Vroeg in de ochtend op pad, brood mee, en ’s avonds weer thuis. Geweldig vond ik dat. Ik had een boekje waarin ik opschreef waar we allemaal geweest waren.”

Marjolijn van Rijnsbergen (35) wist al heel jong dat ze in de transportsector wilde werken. Inmiddels vormt ze samen met haar vader de directie van Transportbedrijf Rijnsbergen uit Hedel.

Van Rijnsbergen is een echt familiebedrijf. Overgrootvader begon in 1918 als bodedienst op Zaltbommel. Marjolijn is de vierde generatie. “Na mijn opleiding Transport & Logistiek ben ik gewoon onderaan begonnen, als vrachtwagenchauffeur en magazijnmedewerker. In 2006 heb ik de aandelen van mijn moeder overgenomen. Zij zit nog wel in het bedrijf, maar niet meer in de directie.”

Marjolijn werkt meer dan fulltime. Iedere ochtend tussen vijf en zes gaat de wekker. “Dan kan ik nog even rustig op kantoor werken voordat de kinderen wakker worden. Om zeven uur ontbijten we met het hele gezin. Daarna breng ik de oudste naar school, dat vind ik belangrijk om zelf te doen.”

Om half negen staat de jongere zus van Marjolijn op de stoep. Zij doet de facturatie van het bedrijf en zorgt de rest van de dag voor de kinderen van Marjolijn. “Een voordeel is dat we boven het kantoor wonen. Zo kan ik ’s avonds als de kinderen slapen nog een hoop doen.”

De echtgenoot van Marjolijn werkt ook in het bedrijf. Is dat gezellig? “Ja, ik vind dat geweldig. Daar heb ik zestien jaar geleden bewust voor gekozen. Ik zei tegen mijn man: luister, dit is mijn toekomst, dit ga ik doen. Als je mee wil, prima. Heb je er geen zin in, dan kunnen we niet samen verder.” Ze lacht: “Hij is nog steeds hier, dus… Als je een keer ruzie hebt, moet je dat niet meenemen naar de werkvloer. En andersom proberen we de problemen van beneden ook niet mee te nemen naar boven, naar huis. Boven is privé, en voor de kinderen.”

Of er ook minder leuke kanten zitten aan het chauffeursbestaan? Marjolijn aarzelt, zoekt naar de juiste woorden. “Op dit moment zijn er veel buitenlandse vervoerders op de Nederlandse markt, dat vind ik best wel zorgelijk. De kwaliteit gaat achteruit. Ik zie ze hier ook wel eens, ze kunnen amper achteruit rijden en komen op slippertjes aan. En al wil ik ze zeker niet alle over één kam scheren, er zit wel degelijk verschil tussen.”

Door de buitenlandse chauffeurs komen de Nederlandse tegenwoordig eerder negatief in het nieuws, aldus Marjolijn. “Als er bij een ongeluk een vrachtwagen betrokken is, wordt er direct gezegd: ‘Oh, die chauffeurs zitten maar te appen en koffie te zetten.’ Vaak is dat helemaal de oorzaak niet geweest. Onlangs heeft een chauffeur van ons een heel zwaar ongeluk gehad. Als je dan de negatieve reacties in de media ziet, daar word ik echt misselijk van.”

Marjolijn valt even stil.

Dan begint ze over meer vrouwen in de transportwereld. “Vrouwen hebben een andere mentaliteit dan mannen, en dat is goed. Vroeger werkten chauffeurs vijf dagen in de week, dat is voor een vrouw met kinderen bijna niet te doen. Tegenwoordig zijn er ook deeltijdbanen. Ik zie nu ook vrouwen op de auto, dat is fijn en goed voor de sfeer. Zolang ik het met veel plezier doe, en de kinderen er niet onder lijden, blijf ik op deze manier doorwerken. Wat moet ik ’s avonds anders doen? Televisie kijken?”

Tekst: Karin Stroo


Wil je zelf ook meewerken aan onze rubriek 'Transport Portret'? Stuur dan een e-mail naar: redactie@transport-online.nl en wij nemen zo snel mogelijk contact met je op.