145. Wat een verstand...

Van welke werkgever dan ook verwacht ik dat ‘ie intelligenter is dan het personeel, of in ieder geval een betere opleiding heeft. Voor directeuren van heel grote bedrijven gaat dat ook vaak wel op. Zij hebben vaak universitaire studies gedaan, zoals Economie (met als bijvak ‘Advanced Pocketfilling’) of Rechten (leergang ‘Krom recht: het buigen van de regels in úw voordeel’), of Communicatie (cursus ‘Nietszeggend speechen: hoe zegt u zo weinig mogelijk in zo veel mogelijk woorden’). Kortom: voor elke CEO wat wil(d)s.

Dit soort bedrijfsbazen hebben volgens mij niet altijd echt verstand van het product dat hun fabriek levert, en wat mij betreft hoeft dat ook niet. Zij zijn er voor het bepalen van de bedrijfsstrategie en het in de gaten houden van de kosten. Ook voor het binnenhalen van een miljoenencontract is een directeur van belang: dat laat je niet over aan een stagiaire. Dan is énige wetenschap over datgene wat de firma produceert toch wel weer handig.

Maar de allerbeste directeuren zijn zij die de juiste mensen om zich heen verzamelen; inkopers voor het inkopen van grondstoffen en basismaterialen, lieden die daarmee om kunnen gaan en er wat van kunnen maken, en uiteindelijk boekhouders die de hoge winstcijfers kunnen uitrekenen. De hierboven besproken bedrijven vallen onder het BGB (Boven- en Groot Bedrijf).

In het MKB (Midden- en Klein Bedrijf) ligt de situatie vaak ietsjes anders. Laat ons, omdat deze website Transport Online heet en niet Putjesschepper Online, ons richten op de transportwereld, en dan met name op de afdeling Wegvervoer.

Veel transportbedrijven zijn begonnen met één auto. Nou ja, natuurlijk allemaal, maar ik bedoel vooral dat directeur, chauffeur, administrateur, monteur en welke -eur dan ook, benodigd voor het runnen van een dergelijke onderneming, één en dezelfde persoon was. Sprak men vroeger van een Eigen Rijder, tegenwoordig heet zo iemand een ZZP-er, een Zelfstandige Zonder Personeel. Mocht dit alles-in-éénmans bedrijf onder de financiële druk bezwijken dan hebben we het over een ZZP-er; een Zelfstandige Zonder Pecunia.

Overigens: deze bedrijfsvorm valt onder het OMB (Onder- en Mini Bedrijf). Goed, het middelgrote transportbedrijf. Soms is de baas een kruising tussen een BGB-Ceo en een OMB-ZZP-er. Iemand met teveel ondernemingszin, te weinig geld, te weinig en niet-gekwalificeerd ondersteunend personeel (zijnde NIET de chauffeurs!) en te vaak te weinig inlevingsvermogen in de belevingswereld van zijn chauffeurs.

En van dat laatste, het gebrek aan inlevingsvermogen, heb ik een waargebeurd voorbeeld.

Bij de firma TMWG* hadden de vrachtwagenchauffeurs een vaste route en een vaste auto. Zo ook collega Gerrit. Deze trucker was zeer verknocht aan zijn auto en had de cabine volgehangen, gepropt en geplakt met allerhande volstrekt overbodige zaken als vlaggetjes en spiegels en zelfs modelauto’s. Wanneer Gerrit op vakantie ging was altijd de grote vraag: wie laten we rijden met deze kermisattractie-op-wielen?

Gerrit reed al jaren tamelijk schadevrij, en alle versierselen op, in en aan de cabine bleven altijd op hun plek liggen, hangen en plakken. Moest er eens iemand anders met deze auto weg, dan viel er altijd wel een vlaggetje van het raam, of er viel een blikje fris om in de blinkende stuurhut, of, en dat vond echt niemand leuk: er zat ‘opeens, zomaar, op onverklaarbare wijze’, een deukje in het plaatwerk.

Gevolg: Gerrit over zijn water en een hoop gedonder in de tent. Dus zocht en vond de baas, toen onze Nummer Een chauffeur weer eens op vakantie ging, een geweldige oplossing. Tenminste, dat dacht ‘ie.

“Marcel,” zo sprak hij, “jij moet de komende week met de auto van Gerrit rijden.” Huh? Ik was niet zo enthousiast. Ook wanneer ík met Gs’ auto wegging viel er wel eens wat van zijn plek, en ook ik kende de manier van reageren van G. “O? En wie gaat er dan met mijn wagen weg?”

Ook dat was al bedacht en geregeld door SuperBaas: “Piet neemt jouw auto dan. Dat is geen probleem, toch?” Tsja, op zich niet, maar ik wilde wel even weten: “Waarom zet je Piet dan niet op Gerrit z’n auto? Dat scheelt mij weer wisselen.”

U ziet het, ik was ook toen al van het geheel kosteloos meedenken, en ik vond het helemaal niet zo’n rare vraag, en al helemaal niet zo’n gekke oplossing. En wat denkt u dat Meneer de Directeur zei? “Nee, ik wil Piet niet op Gerrits wagen zetten, want da’lijk rijdt ‘ie er een deuk in.”

Lees de laatste paar zinnen nog eens een keertje. Doe maar rustig aan, ik wacht wel even… alle tijd… ja… gelukt? Nóg maar een keertje? Ach vooruit, waarom niet… pompompom… echt, zeeën van tijd… in alle rust… Oke! Let op! Het is geen quizzz, u kunt geen PrijzenPrijzenPrijzen!!! winnen, maar u mag toch even raden: wat gaf ik mijn werkgever voor antwoord:

A: “Geen probleem”
B: “Liever niet”
C: “Dus Piet mag geen deuk rijden in Gerrit zijn wagen, maar wel in die van mij? Ben je niet goed bij je hoofd!?!”

Van u als lezeressen en lezers van deze website verwacht ik dat u het goede antwoord gekozen hebt, en dat u het ook snapt. Meneer TMWG heb ik het drie keer uit moeten leggen voor hij akkoord ging met mijn eigen voorstel. Maar of ‘ie het ook echt snapte? Over gebrek aan inlevingsvermogen gesproken…

*ToenMalige WerkGever, in deze benaming onderdeel van de imaginaire BV Heinsbroek Group

Marcel Heinsbroek