Chauffeursvrouw Sandra: Vrachtwagenchauffeurs werken zelf mee aan verziekte sfeer transportsector

DE WESTEREEN - Wat maakt de transportsector kapot? Volgens chauffeursvrouw Sandra liggen de problemen in de Nederlandse transportwereld niet alleen aan externe factoren, maar spelen vrachtwagenchauffeurs er zelf ook een rol in. “De sfeer wordt er niet beter op, vooral de laatste weken. Ik denk wel eens: jullie maken met z’n allen de transport kapot. En elkaar.”

Sandra reageert hiermee op de aard van de reacties die vrachtwagenchauffeurs geven op sociale media. Vooral waar het gaat om berichten over illegale vluchtelingen en ongevallen waarbij Oost-Europese chauffeurs betrokken zijn.

“Buitenlandse chauffeurs worden door Nederlandse chauffeurs soms met de grond gelijk gemaakt op sociale media. Zij willen ook gewoon hun brood verdienen en hebben ook een gezin thuis. Maar wie het voor hen opneemt in een reactie, krijgt vervolgens iedereen over zich heen.”



Frustraties en agressie

Sandra maakt zich zorgen over hoe chauffeurs zich onder elkaar afreageren. “Als dat een afspiegeling is van hoe ze op de weg reageren: al die frustraties en agressie. Ik schrik er soms echt van. Als er een ongeval gebeurd waarbij een buitenlandse chauffeur overlijdt, wordt er wel eens getypt: nou fijn, weer één minder.”

De chauffeursvrouw ziet echter ook een nieuwe trend. “Ik zie steeds meer vrouwen reageren. Zoals met de situatie bij Calais. Sommige chauffeurs typen: Ik haal die vluchtelingen er eigenhandig wel even uit. De vrouwen wensen de mannen vooral sterkte: Succes en doe vooral voorzichtig.”

Sandra gaat wel eens met haar man mee op de vrachtwagen. Hij is internationaal chauffeur en is steeds twee weken weg en dan een weekend thuis. “Ik ben altijd blij als hij weer thuis is. Als ik mee ben en ik zie hoe vrachtwagens elkaar passeren op bijvoorbeeld de 213 vlak over de grens in Duitsland… Dat is een tweebaansweg en als vrachtwagens elkaar voorbijrijden met negentig kilometer per uur raken hun spiegels elkaar net niet. Levensgevaarlijk.”

Eén been in het graf en één in de bak

Sandra haar vader was ook vrachtwagenchauffeur, haar moeder zat ’s avonds altijd bij de telefoon te wachten tot hij belde. “Mijn moeder zei altijd: vrachtwagenchauffeurs staan met één been in het graf en met één been in de bak. De gevangenis dus. Ik begrijp wel dat chauffeurs tegenwoordig altijd haast hebben en onder grote tijdsdruk staan. Ze kunnen zich niet altijd aan alle regels houden. Maar is het het waard om altijd zo op het randje te rijden? En als ik dan lees hoe gefrustreerd en agressief sommige chauffeurs zijn, houd ik mijn hart vast.”

Aan hun lot overgelaten

Sandra heeft geen oplossing voor dit in haar ogen grote probleem. “Als ik een oplossing had zou ik hem onmiddellijk aandragen. Ik heb wel eens het idee dat chauffeurs zich wat aan hun lot overgelaten voelen door alles en iedereen. Dat daar de frustraties vandaan komen.”

Geen rust bij Calais

De chauffeursvrouw noemt als voorbeeld Calais. Door de staking van het personeel van MyFerryLink staan chauffeurs daar gisteren en vandaag uren in de file en zijn daarmee een makkelijke prooi voor de vele migranten die graag illegaal meereizen naar Groot-Brittannië.

“Ik kan me niet voorstellen dat de chauffeurs daar rustig gaan slapen en hun rust nemen, terwijl er migranten aan hun sloten zitten. Maar zodra de boel weer gaat rijden, dan telt de kaart wel door. De mannen hebben dan eigenlijk geen rust gehad, zijn misschien wel heel opgefokt maar hebben juist dan grote haast om de oversteek te maken en gauw weer terug te gaan.”

‘Houd je kop erbij’

Vandaar dat chauffeursvrouwen de mannen, ook op sociale media, vooral op het hart drukken: doe geen gekke dingen. “Achter bijna elke chauffeur staat een vrouw, een thuisbasis. Houd jullie kop erbij, denk ik dan. Geld is niet alles.”

Sandra merkt aan haar man dat hij blij is als hij weer een weekend thuis is. “Dat hij even weg is uit de hectiek, dat heeft hij dan echt even nodig.” Het beroep van vrachtwagenchauffeur is zwaar, weet Sandra, maar: “Er is een Engels gezegde: er is geen zwaarder beroep dan dat van chauffeursvrouw.”