Halverwege: Jan Rijnsma
DE WESTEREEN – Voor de rubriek Halverwege bellen we deze week met vrachtwagenchauffeur Jan Rijnsma (33) uit Akkrum (Friesland). Hij rijdt voor Kooiker uit Grou, hoofdzakelijk met zakgoed en palletwerk naar het oosten van Duitsland.
“Voor mij is dit ideaal. Ik rijd van Akkrum naar Grou, dat is maar zes kilometer. Negen van de tien keer rijd ik vanuit Friesland eerst naar de opdrachtgever in Limburg om te lossen en te laden en rijd dan door naar het oosten van Duitsland.”
“Natuurlijk willen we zo weinig mogelijk leeg rijden, daarom rijd ik ook wel eens in het binnenland; binnen Nederland dus.”
Hoe zien je werkdagen en werkweek eruit?
“Meestal begin ik maandagochtends om vier uur. Maar het liefst begin ik iets later, rond zes of zes uur, zodat ik de rest van de week ook een iets later tijdschema heb. Om een uur of negen ’s avonds ben ik meestal klaar.”
“In Duitsland heb ik vier tot negen losadressen. Daarna ga ik op één locatie terugladen, dat is óf de Belgische Ardennen óf Midden-Nederland. Daarmee rijd ik terug naar Friesland en dan is het cirkeltje weer rond.”
“Ik hoop altijd vrijdags redelijk op tijd terug te zijn, om een uur of vijf, zes. Ik vind het wel fijn om op tijd te zijn voor het ‘vijfuurtje’!”
Jan Rijnsma is de hele week van huis, maar vindt het ‘supermooi werk’. “Ik vind het lekker rustig, zo alleen op pad.”
Hoe lang ben je al vrachtwagenchauffeur?
“Ik ben op mijn zestiende begonnen met een stage bij Kooiker. Op mijn achttiende wilde ik weg, Europa in. Toen heb ik zeven jaar voor AB Texel heel Europa door gereden. Als vrijgezel was dat perfect: elke nieuwe weg was mooi.”
In 2006 is Jan weer voor Kooiker gaan rijden. “Ze hadden me al een paar keer teruggevraagd. Ik heb drie jaar binnenland gedaan en ben daarna teruggekomen op buitenland.”
Wat maak je zoal mee op de weg?
Jan is wel eens aangehouden voor het overtreden van het inhaalverbod. “Ik heb toen gevraagd wat een bekeuring voor bumperkleven kostte. Dat bleek vijftig euro duurder te zijn. Dan heb ik de goede keuze gemaakt, heb ik toen tegen de politie gezegd.”
Jan vindt het gevaarlijker om ‘in een rijtje te rijden’ dan –waar het kan- in te halen. “Ach, inhalen gebeurt wel steeds minder. Het levert je maar een paar minuten tijdswinst op. Maar laatst, toen er werkzaamheden waren bij Hannover, reden er over een afstand van twintig kilometer alleen maar vrachtwagens achter elkaar. Dat kost je wel twee uren op een dag, dat je daar dan niet mag inhalen.”
Jan vindt sowieso dat vrachtwagens in Duitsland verschrikkelijk dicht op elkaar rijden. “Ik heb ook wel in Engeland gereden, als je daar wilt invoegen geeft iedereen je de ruimte. Bovendien seinen we daar netjes naar elkaar.” Het dicht op elkaar rijden heeft volgens de Friese chauffeur alles te maken met de tijdsdruk die alsmaar toeneemt.
Ben je van plan nog lang op de vrachtwagen te blijven rijden?
“Ja hoor, ik maak me niet zo druk en ik probeer zo positief mogelijk te blijven. Ik heb over mijn baas niets te klagen en doe mijn best voor het bedrijf. Je bent als chauffeur wel het visitekaartje voor je werkgever.”
Jan houdt niet zo van het ‘gezeur van chauffeurs’. “Ik word er soms schijtziek van. Ik heb wel eens gehad dat ik alleen aan een tafel zat in een chauffeurscafé en er een chauffeur bij me wou komen zitten. Prima natuurlijk, maar hij begon meteen over zijn slechte dag, zijn hond van een baas en planner. Toen heb ik gezegd: pak jij je eten op of ik? Want hier heb ik geen zin in!”
Hij maakt zich ook zorgen over de grote hoeveelheid Oost-Europese vrachtwagenchauffeurs. “Het wordt Nederlandse, Belgische en Franse chauffeurs zo wel heel moeilijk gemaakt, maar ik hoop dat we het overleven.”