Nederlandse vrachtwagenchauffeur in Zweden: 'Zorg dat je goed voorbereid bent.'

HÄLLEFORS - Leon van Est is al acht jaar vrachtwagenchauffeur in Zweden. Hij heeft een belangrijke boodschap voor chauffeurs die er ook over denken naar Zweden te emigreren: “Zorg dat je goed voorbereid bent. Zorg dat je werk hebt vóórdat je hier komt. Anders kom je er niet tussen.”

Leon komt oorspronkelijk uit Fijnaart in Noord-Brabant en werkt al dertig jaar als vrachtwagenchauffeur. “We wilden eigenlijk 25, 30 jaar geleden al emigreren. Mijn voorkeur ging uit naar Canada, maar mijn toenmalige echtgenote wilde liever in de buurt van familie blijven wonen.” Leon viel voor Zweden na er een paar vakanties te hebben gevierd. “De natuur, de rust, geen stress… Nou, dan ga je snel door de knieën hoor. Ik rijd al dertig jaar door heel Europa en kan met de grootste stelligheid zeggen dat Zweden het mooiste land van Europa is.”

Na aankomst in Zweden werkte Leon een jaar voor een Nederlands bedrijf en daarna vijf jaar voor een Zweedse firma. Maar toen Leon zijn schouder beschadigde en langdurig thuis kwam te zitten, volgde ontslag. Daarom is hij sinds twee jaar eigen rijder.



“Noodgedwongen dus eigenlijk. En dat is heel hard werken hoor, ze gunnen je hier niks. Je moet niet denken dat je hier als Hollander kan komen met een houding van: even de mouwen opstropen en we gaan ervoor. Zweden zijn heel anders. Ik kan met alle eerlijkheid zeggen: Ik heb nog nooit een luiere mens gezien dan een Zweed. Ze gaan zeven uur ’s ochtends van huis en zijn om vier uur ’s middags weer thuis.”

Leon moet hier erg aan wennen. “Het eerste jaar werd ik er helemaal gek van. Een kennis van me woont hier al veertig jaar. Ook hij begrijpt niet dat hier een economie kan draaien.”

Niet alleen de Zweden zelf, ook de vele Oost-Europese vrachtwagenchauffeurs die in Zweden rijden, zorgen ervoor dat Nederlanders er nauwelijks tussen komen. “Zweden is het Wilde Westen van Europa wat Oost-Europese chauffeurs aangaat. Het is hier een walhalla voor die jongens. Er wordt hier niet gecontroleerd.”



Leon heeft naar eigen zeggen geluk gehad met zijn huidige opdrachtgever, die niets te maken wil hebben met Oost-Europeanen. Leon rijdt momenteel voornamelijk met rollen staal vanuit de haven naar Göteborg, naar locaties overal in Zweden en ook net de grens over in Noorwegen. Hij werkt heel hard om het hoofd boven water te houden en het frustreert hem dan ook dat Oost-Europese chauffeurs ineens met nieuwe vrachtwagens aan komen zetten.

“Ik snapte daar helemaal niets van en heb eens aan een Bulgaarse chauffeur met een splinternieuwe Volvo gevraagd hoe hij dat kon betalen. Dat was heel makkelijk volgens hem. Je start een bedrijf in Bulgarije, vraagt subsidie aan in Brussel en krijgt vervolgens veertig procent subsidie op een nieuwe auto. Allemaal onder het mom van ‘economische ondersteuning’.” Die ondersteuning heeft Leon niet, toch heeft hij een nieuwe vrachtwagen besteld in Eindhoven. “Ja, dat wordt dus voorlopig alleen maar macaroni met ketchup eten!”



Leon zou het Nederlanders die naar Zweden willen komen op dit moment afraden. Hij zou zelf het liefst alsnog naar Canada vertrekken. “Maar dat duurt in elk geval nog vijf of zes jaar. Nu met die nieuwe wagen…” Bovendien wonen zijn ex-vrouw en kinderen ook in Zweden. Als Leon alles kon overdoen, zou hij niet weer naar Zweden emigreren, dan had hij meteen voor Canada gekozen. “Als je eenmaal in Zweden bent, ebt het vakantiegevoel heel snel weg. De ambtelijke molen hier in Zweden draait zoals die dertig jaar geleden in Nederland draaide. Er zijn er bij die het redden, maar het is heel moeilijk. Ik heb geen stress en heb het heel goed naar m’n zin maar het blijft heel hard werken. Ik zou Nederlandse jongens aan willen raden eens buiten de vakanties te komen kijken: het gras is hier echt niet groener dan in Nederland. Transportbedrijven gaan hier net zo hard op de fles als in Nederland en vrienden maken met Zweden gaat je niet lukken.”

Ondanks alles heeft Leon het wel naar z’n zin. Hij woont in Hällefors, zo’n 85 kilometer vanaf de eerste de beste grote stad. Eens in de veertien dagen is hij thuis. “Ach, een kwestie van plannen. Ik heb geen stress, ik heb het hier goed naar m'n zin.”