Clicky


Binnenvaartschipper André Sakko is op het water altijd thuis

Binnenvaartschipper André Sakko is op het water altijd thuis
07-05-2015 16:33 | Algemeen | auteur Tine van Knijff- van Hijum

DORDRECHT - Binnenvaartschipper André Sakko (25) kan zich niets anders voorstellen dan een leven op het water. Hij geniet van zijn werk en een groot deel van zijn familie zit ook in de binnenvaart.

Samen met zijn zus Carin (29) vaart hij met de Sariana door Europa. "Sa komt van onze familienaam Sakko, de ri staat voor Carin, mijn zus, an voor André, dat ben ik. En de a, ja die hebben we erachter geplakt omdat het mooier klinkt", legt André de naam van het schip uit.

De Sariana heeft ooit een andere naam gehad: Elwi. "Mijn opa heeft er nog op gevaren, mijn oom en tante en mijn vader”, vertelt André. “Het is een echt familieschip. Wij hebben het bijna drie jaar geleden overgenomen van mijn oom en tante Dick en Roelie Sakko.”

De Sariana vervoerde tot anderhalf jaar geleden vooral zand en grind van Maastricht naar Groningen. Maar André en Carin wilden meer van de wereld zien en gooiden het roer om. Tegenwoordig varen ze door heel Europa met allerlei producten, maar voornamelijk tarwe en graan. “Die partijen passen er bij ons precies in: zo’n duizend ton graan bijvoorbeeld is een perfecte hoeveelheid voor ons schip”, legt André uit.



Hij en Carin varen voor de coöperatie NPRC, deze werkt door heel Europa, Momenteel vaart de Sariana vooral naar Duitsland en weer terug. “Maar als er iets voorbij komt verder weg in Europa gaan we die kant wel op. Wel vinden we het belangrijk wat vrije tijd over te houden.”

Broer en zus Sakko zijn beiden nog vrijgezel en vinden het belangrijk hun vrije tijd door te brengen met vrienden, oftewel onderweg in Duitsland of in Dordrecht, waar Carin nog een huis heeft. “Als binnenvaartschipper zie je veel van de wereld. Als je op de plaats van bestemming bent, kun je best even in de stad gaan kijken en een hapje eten. In Duitsland heb je hele mooie plekken en hele mooie oude huizen.”

André en Carin zijn het leven op een binnenvaartschip van jongsaf aan gewend, ze zijn ermee opgegroeid. “Ik vaar al vanaf mijn zestiende. Mijn ouders hebben zelf een binnenvaartschip, onze oudere zus ook. We komen elkaar regelmatig tegen op het water. Dan kunnen we elkaar weer even zien.”

Allevier de kinderen Sakko hebben tussen hun zesde en zestiende jaar op het internaat gezeten. “Eigenlijk een soort opvoedschool, waar je leert om helemaal zelfstandig te worden. We vonden het daar hartstikke leuk, je bent altijd met een groep van tien tot vijftien leeftijdgenoten. Vrijdags werden we weer opgehaald door mijn ouders, die moesten soms behoorlijke afstanden afleggen vanaf de plek waar het schip lag. Ze hadden een hoop voor ons over. Maar we hebben allemaal geprofiteerd van onze tijd op het internaat.”



André en Carin hebben beiden via de cursus binnenvaartschipper het beroep geleerd. “Als je dat hebt gehaald, heb je nog vaartijd nodig. Eerst ben je matroos, dan stuurman en uiteindelijk schipper.”

Over een jaar of vijf nemen broer en zus het schip van pa en ma Sakko over, is de planning. “Dan gaan we eerst met z’n allen op hun schip varen. Mijn ouders twee weken varen, dan wij weer twee weken varen. Zo kunnen zij afbouwen en wij opbouwen”, legt André uit.

Hij geniet van het leven en werken op het water. “Ik doe dit al bijna tien jaar. Het is wel hard werken, maar er is geen baas die je vertelt wat je moet doen. Je bepaalt zelf wat je doet en je ziet een hoop van de wereld. Op het water ben ik altijd thuis. Het is mijn werkplek maar ook mijn thuis. En je bent nooit alleen, wij zijn altijd met z’n tweeën.”

En wat als André een partner krijgt die niet wil varen? “Varen is mijn lust en mijn leven. Ik weet niet hoe het dan zou moeten maar ik zou wel proberen een middenweg te vinden. Ik zou altijd wel iets met binnenvaart willen blijven doen. Er is genoeg te doen op het water, op bunkerstations van schepen, op watertaxi’s of bij Rijkswaterstaat. Als het maar op het water is.”



André snapt dat veel mensen niet weten wat het inhoudt om binnenvaartschipper te zijn. “Mensen kunnen zich niet voorstellen hoe het op het water is. Ze denken dat ze zeeziek worden, dat het heel erg schommelt. We hebben wel eens vrienden mee laten varen, die waren heel erg onder de indruk. Wij hebben een middelgroot schip, daarop merk je weinig van de deining. Je hoort alleen het geluid van de motor op de achtergrond.”

André vindt het werken op het water ‘heel relaxed’. “Je bepaalt zelf hoe hoog je werkdruk is. Je kunt een reis aannemen en meteen een volgende reis aannemen. Of niet. Het is nog wel steeds crisis in de binnenvaart. Het betaalt nog niet zo goed als een jaar of vijf tot tien geleden. Veel schippers moeten er harder aan trekken om het hoofd boven water te houden. Wij hebben geen nieuwbouwschip, die van ons is redelijk goedkoop en heeft precies de goede afmetingen. Dit is voor ons een vrij goede manier om geld te verdienen vind ik. Wij hebben echt de ideale baan.”

Foto's

  • J.Roeland
    ESTERO
  • J.Roeland
    MANNA
  • J.Roeland
    TYDA KYRA
  • Binnenvaartschip LIA
    Binnenvaartschip LIA