Adwin Hoondert overtreft zichzelf

SHAYBAH - Met de marathonetappe achter de rug, zou het ergste en moeilijkste van de Dakar Rally 2023 erop moeten zitten. Adwin Hoondert vond de beide dagen, die samen de marathon vormden, een gevecht. “Maar vandaag was wel de topper. Het zand was zo mul, niet normaal.” Des te opvallend dat Hoondert juist in deze twaalfde etappe zichzelf overtrof met de negende tijd. In het klassement bezet hij inmiddels de twaalfde plaats.

De wedstrijdproef was slechts 185 kilometer maar daarom niet minder moeilijk. Nog niet eerder waren de duinen zo hoog, zo zacht en zo moeilijk. “Af en toe hadden we moeite om boven te komen”, vertelde Hoondert na terugkeer in het bivak van Shaybah. “Er zaten duinen tussen, heel groot. Big dune stond er in het roadbook. Daar zijn we met 120 tegenaan geknald, we kijken wel hoever we komen.”

Om makkelijker boven te komen is het vaak nodig om de bandenspanning omlaag te brengen, zodat de banden een beetje uitzakken en er een groter loopvlak is, met meer grip. Maar dat was geen optie voor Adwin Hoondert, Jasper Riezebos en Erwin de Vos. “We durfden de bandenspanning niet lager dan 1,8 bar te zetten”, vertelt Hoondert, “want we hadden onze reservebanden ook al op gereden. Zonder banden ben je klaar. Dus daar moest ik zuinig mee zijn. Maar ik werd er ook een beetje nerveus van. Er lagen van die lange, hellende vlakken waar je alles uit de kast moest halen om het te halen. Dan zie je de wangen van die banden vervormen… Dan maar het risico nemen van een wat hogere bandenspanning, we moesten het wel halen natuurlijk. Dat betekende wel dat we een paar keer terug moesten om nog een keer aan te zetten.”

Hoondert was toch al enigszins gespannen begonnen aan de etappe vanuit het marathonbivak. “Toen ik uit mijn tentje kroop zag ik op mijn telefoon dat het vrijdag de dertiende is. Ik ben hartstikke bijgelovig. Ik zei al tegen de jongens: ‘Dat wordt niks vandaag’. Maar dat viel dus alleszins mee. Negende, tjonge. Over vrijdag de dertiende hoef ik me nooit meer zorgen te maken.”

Spannend was het natuurlijk toch wel onderweg. Zeker als je al een paar keer op de kant hebt gelegen. Je weet immers nooit wat er achter dat duin ligt. De opluchting en vooral de voldoening en trots waren dan ook groot aan de finish – ruimschoots voor het donker. “Als je klaar bent is het mooi”, erkende Hoondert. “Je leert hier wel duinen van rijden. We hebben er genoeg gehad. Het zijn er veel achter mekander.”