Rechter verbiedt faillissementstruc pijnstillerfabrikant Purdue

NEW YORK - Een Amerikaanse rechter heeft een streep gezet door een truc waarmee farmaciebedrijf Purdue Pharma zichzelf en eigenaarsfamilie Sackler wilde beschermen tegen schadeclaims vanwege de opiatencrisis. Via een faillissement en een herstructurering moest de schade beperkt worden. Purdue verkocht jarenlang op grote schaal de pijnstiller OxyContin, die veel gelijkenissen vertoont met heroïne.

Volgens de Amerikaanse Centers for Disease Control and Prevention, een soort RIVM, zijn sinds 1999 ongeveer 500.000 mensen in de Verenigde Staten overleden aan een overdosis opiaten. Purdue Pharma wordt verweten OxyContin via agressieve marketingpraktijken te hebben aangeprezen, terwijl het de risico's rond verslavingsgevoeligheid en op overdoses verzweeg.

Purdue gebruikte faillissementsbescherming om het bedrijf in stukken te delen en zo de aansprakelijkheid voor die acties te ontlopen. Een deel van Purdue's bezittingen zou in handen komen van de Amerikaanse staten, steden en gemeentes die aanklachten hadden ingediend. Daarnaast gingen er miljarden naar verslavingsbestrijding. De familie Sackler zou ruim 4 miljard dollar bijdragen, maar ook geen eigenaar meer zijn van het bedrijf en volgens de schikking ook niet verder aansprakelijk gesteld kunnen worden.

Volgens de rechter in New York had de faillissementsrechter die immuniteit niet mogen goedkeuren en ging die daarmee zijn boekje te buiten. Ze vroeg zich verder af of de Sacklers het faillissementsrecht niet hadden misbruikt. Nadat Purdue in 2007 schuld had bekend over de manier waarop het bedrijf OxyContin aan de man had gebracht, haalde de familie jarenlang veel geld uit het bedrijf.

De Amerikaanse minister van Justitie Merrick Garland reageerde positief op de beslissing. Openbaar aanklagers uit verschillende staten als Washington, Californië, Connecticut en Maryland hadden de zaak aangespannen omdat zij de familie Sackler verantwoordelijk willen stellen. Voorstanders van de schikking stellen juist dat het alternatief een jarenlange juridische strijd is die geen zekerheid biedt op een gunstige uitkomst voor de slachtoffers en nabestaanden.