Eeuwenoude Notre-Dame al jaren Werelderfgoed

PARIJS - De Notre-Dame de Paris, waar maandagavond brand woedt, is een kathedraal op het Île de la Cité, in het centrum van Parijs.

De eerste steen werd gelegd in 1163. In 1845 volgde een grote renovatie, die 23 jaar duurde. Dat was om de schade te herstellen die bij de Franse Revolutie was aangericht. Karakteristiek zijn de twee torens, om onduidelijke redenen nooit afgebouwd, die 69 meter hoog zijn. Ook kenmerkend zijn de luchtbogen. De trap naar de toren telt bijna 370 treden.

De kathedraal is opgetrokken in een vroeggotische stijl. De westgevel is versierd met beeldhouwwerk. De beroemde waterspuwers, afgebeeld als monsters, stammen uit de middeleeuwen. Het gebouw is ongeveer 130 meter lang, 48 meter breed en 35 meter hoog, en heeft vijf schepen (ruimtes). Het zeer bijzondere orgel in de kerk bestaat uit maar liefst 7000 pijpen en is eind vorige eeuw helemaal gerenoveerd.

De Klokkenluider

In 1804 kroonde Napoleon Bonaparte zichzelf tot keizer in de Notre-Dame en ook zijn er veel presidenten, schrijvers en militairen begraven. De kerk herbergt enkele relikwieën van Christus: de doornenkroon, een stuk uit het kruis en van de spijkers die zouden zijn gebruikt bij de kruisiging. Die liggen in de zogenoemde schatkamer.

De kathedraal, die al sinds 1991 wordt gerekend tot Werelderfgoed, kreeg ook veel bekendheid door het boek van Victor Hugo, dat in 1831 verscheen: De Klokkenluider van de Notre-Dame. Er hangen ook echt klokken, die elk honderden kilo's wegen.

De Notre-Dame is een kerk van de Rooms-Katholieken. De aartsbisschop van Parijs heeft er zijn domicilie. Ook zijn er nationale vieringen. De toegang is gratis. Miljoenen mensen brengen jaarlijks een bezoek aan de kathedraal.