Vrachtwagenchauffeur Jan Grootjes urenlang opgesloten in snikhete trein

BROEK OP LANGEDIJK - Vrachtwagenchauffeur Jan Grootjes uit Broek op Langedijk heeft deze week urenlang opgesloten gezeten in een snikhete gestrande trein tussen het Duitse Freiburg en Italiaanse Novara. Pas toen bijna de ramen eraan moesten geloven, kwam er wat water en brood voor de gedupeerde chauffeur en zijn collega’s.

Hij is nog steeds ontdaan als hij vrijdag vanuit de vrachtwagen zijn verhaal doet aan de nieuwsredactie van Transport Online. “De treinreis duurt normaal tussen de 9 en 11 uur. Nu heeft de trein er 24,5 uur overgedaan”, begint hij te vertellen.

“Het is een lijndienst met vrachtwagens erop om tijd te besparen. En voor mij als chauffeur komt het goed uit voor mijn uren. Ook is het handig om Zwitserland met zijn strenge controles te omzeilen. Op deze trein zitten veel Nederlandse chauffeurs en ook Oostblokkers.”

Weer achteruit

“De route was ten opzichte van voorgaande jaren verbeterd. Nu gaat het opeens weer achteruit. Als er onderweg calamiteiten zijn, dan zetten ze de trein op een zijspoor met de deuren op slot. Zo ook deze week. Wij zaten in de coupe met buiten meer dan dertig graden en binnen een airco die het amper deed. En geen water, of iets anders te drinken en te eten”, verduidelijkt Grootjes.

Vernederd

“Het is erg. Dat vindt mijn baas ook, die zit er bovenop. Maar…dan geven ze als verklaring dat het oponthoud door draadbreuk of een wisselstoring komt. Dat is gewoon niet te controleren. Terwijl de chauffeur wordt vernederd tot op het bot.”

“Zoals het nu gaat met die treinverbinding kan echt niet. Ik ben 38 jaar vrachtwagenchauffeur, ben op veel plaatsen geweest. Ook in oorlogsgebieden. Maar wat er nu gebeurt kan echt niet. Dat is niet van 2017.”

Grootjes: “Op een gegeven moment liep er een man van de spoorwegen voorbij. Ik klopte op het raam om de aandacht van hem te krijgen. Hij maakte een wegwerpgebaar van: ’Zoek het zelf maar uit.’ Ik werd woedend en wilde het laddertje van de bedden door het raam slaan. Pas toen kwam hij ons ten hulp.”

“Ik vroeg hem in het Italiaans om ramen en deuren te openen. En ons aan drinken en brood te helpen. Lader op de dag kregen wij ook nog fruit.”

Anders aanpakken

“Ze hadden het, wat mij betreft, anders moeten aanpakken. Er zijn genoeg barretjes in de buurt waar je iets kan eten of drinken. Daar hadden ze ons naartoe moeten laten gaan. Maar dat kon niet vanwege de afgesloten deuren. Die waren vroeger niet op slot. Maar de Oost-Europeanen gingen steeds naar buiten om te roken.”

En: “Op een gegeven moment werd de machinist belaagd. Dat is niet goed, want die man doet zijn werk. Er was risico voor de ladingen. Ik had bederfelijke spullen bij mij. En bij een andere vrachtwagen is de diepvries stil gevallen. Maar het lukt amper om de schade te claimen”, besluit hij.