Arnold Karskens: 'Calais is een drama, er zijn geen winnaars'
Het kan goed zijn dat ik Henk Prins(54) van bedrijf John Pronk Transport uit De Goorn voorbij heb zien rijden toen ik op pad was met de migranten van kamp 'Jungle' in Calais, een paar weken geleden. Iedere nacht staan de Ethiopiërs, Soedanezen, Irakezen, en noem maar op, in de berm van Boulevard de l'Europe temidden van de wirwar aan op- en afrijlanen naar de Eurotunnel. De hemel is dan aardedonker, ideale omstandigheden voor honderden gelukzoekers om op een vrachtwagen te klauteren. Kwam er een in de verte aangereden, dan renden ze er heen in de hoop dat de wagen bij een flauwe bocht voldoende vaart minderde. Of ze klommen over een hek terwijl de wagen op het treinstel geparkeerd stond met bestemming Groot-Britannië.
Intussen eigende de volgende groep vreemdelingen zich deze strategische plek toe aan een rotonde met het beste uitzicht op de terminal en patrouillerende politiewagens met blauw zwaailicht. Hier waren zij de baas! Het eerste wat ze vroegen toen ik aankwam was of ik water had: 'No water, no pictures'.
Bloembollen en kool
Als ik over asielzoekers in Calais en het Nederlands transport moet schrijven, heb ik mazzel. A) Ik ken de landen waar de asielzoekers vandaan komen, dus mij maken ze niets wijs. B) Ik kom uit Noord-Holland, tegen West-Friesland aan, waar trucks samen met bloemen en kool het landschap bepalen. Daarbij is het handig dat mijn zwager z'n hele leven chauffeur is geweest. Dus die maar even gebeld. Die zei me: 'ik rij nooit op Engeland' en verwees me door naar zijn collega Henk Prins die 'hoofdzakelijk niks anders' doet.
Onder de spoiler en op de assen
De transportsector heeft, zoals in iedere oorlog, de beste voelsprieten. Kom ik in een conflictgebied en wil ik weten waar onrust is, dan vraag ik rond bij bus- of vrachtwagenchauffeurs. Zij komen immers als enigen in alle haarvaten; horen en zien het laatste nieuws.
Henk Prins is net terug uit Engeland. Hij kent het ritueel als-ie met de truck bloemen of stekkies komt aankarren. "Problemen met meeliftende migranten zijn er al sinds de opening van de tunnel in mei 1994,' zegt hij. 'Maar het worden er steeds meer en ze worden brutaler. Ze klimmen onder de spoiler. Breken de laaddeur open. Kruipen zelfs onder de wagen in de palletbakken en op de assen. Als je ze wegstuurt, heb je kans dat ze met stokken en staven een zijspiegel van je wagen slaan."
Kraan wagenwijd open
Omdat ik de laatste tijd veel reportages maak over de asieltoestroom naar Europa voer ik ook vaak discussies. De defaitisten roepen: "Migratie is van alle tijden. Je kunt het toch niet stoppen! Op mij beurt zeg ik: 'Overstromingen zijn ook van alle tijden. Maar dat is geen reden om de dijken dus maar door te steken."
De vluchtelingenstroom die Europa de laatste tijd treft, is geen toevallige samenloop van omstandigheden. Het is de uitvoering van stiekeme politiek gepland in Brussel: Voor de economische groei hebben we ze nodig, want al die mensen moeten eten en wonen. Een 'man made disaster' dus. Want anders zouden de migranten, zoals door Australië, direct worden teruggestuurd naar het veilige land waar ze net vandaan zijn gekomen. Daar in bijvoorbeeld Turkije, Libanon of Jordanië is de opvang veel goedkoper en kan hulp eerlijker worden verdeeld. Het pijnlijke bij de Europese aanpak is dat de HH politici wel de kraan openzetten maar de overlast en het dweilen aan de burgers overlaat.
Henk Prins: "Je hebt chauffeurs die met angst en beven naar Calais rijden en bij aankomst een schietgebedje doen. Want als ze je pakken met verstekelingen betaal je 2000 Britse ponden per hoofd. Als ongenode gasten de laadruimte binnendringen, de zaak vertrappen, onderpoepen en -pissen spreek je bovendien snel van een schade van duizenden euro's. Bij relletjes tussen politieagenten en migranten mogen de chauffeurs die vaststaan op de weg hun cabine soms urenlang niet verlaten, ook al is het dertig graden."
Gelukzoekers
De kilometers lange witte stalen hekken met prikkeldraad, de CO2- detectie, de scan, de geluidssensoren of de snuffelhonden die illegalen moeten snappen, weerhoudt de komst van de gelukzoekers niet. Vanaf de plek bij een rotonde kon ik alle voorzorgsmaatregelen overzien. En toch spurten groepjes om de haverklap de bosjes in, ze roken overal hun kans.
Naïeve collega-journalisten wordt door deze migranten wijsgemaakt dat ze 'op de vlucht zijn voor de oorlog'. Dat is onzin. Frankrijk is geen oorlogsland. Niemand zal ze hier doden. Overal kunnen ze in West-Europa asiel aanvragen. Het grootste gevaar voor de lui vormen de eigen onbezonnen acties. Twaalf zijn dit jaar tragisch omgekomen op weg naar Engeland; geëlektrocuteerd of van een wagen gevallen.
Ook rond de met landbouwplastic opgebouwde tenten, temidden van zwerfvuil en pislucht op kamp 'Jungle' is de sfeer tegen de ochtend niet optimaal. Hun leven is hard. Weer een tevergeefse nacht, slechts een enkeling had geluk.
Makkelijk geld en huis
Henk Prins: "Het is een drama. Voor alle partijen, de chauffeurs en de mensen die op de wagens springen. Je hebt alleen maar verliezers."
Hij kent de reden: "Wie eenmaal in Engeland is, mag blijven en krijgt makkelijk geld en een huis. Zolang de Britse premier David Cameron zijn politiek niet wijzigt, blijft de overkant voor die mensen het Walhalla."
Arnold Karskens