10 jaar Transport Online: Jacqueline zet transportbedrijf overleden man Gerrit Maseland voort

HENGELO - Het is een vrijdagochtend in augustus 2013 als Jacqueline Maseland het kantoor van Gerrit Maseland Transport binnenstapt en de chauffeurs vertelt dat haar echtgenoot en hun baas Gerrit een hartinfarct heeft gehad. Maseland is een korte periode daarna, in de nacht van zaterdag 31 augustus op zondag 1 september op 62-jarige leeftijd overleden.

Eigenlijk zonder erover na te denken gaat Jacqueline meteen verder met het levenswerk van haar overleden echtgenoot. Transport Online bestaat 10 jaar en daarom staan wij stil bij items die indruk hebben gemaakt bij onze bezoekers. De bijzondere ontwikkelingen bij Gerrit Maseland Transport horen daar uiteraard ook bij.

Het is inmiddels woensdag 4 maart 2015. Jacqueline vertelt aan Transport Online hoe het met haar gaat en hoe ze zo sterk kon blijven. Hoe kon ze zo sterk zijn om direct het transportbedrijf voort te zetten? "Ik werkte al mee in het bedrijf. Gerrit en ik deden veel samen. Het was mij meteen duidelijk dat de werknemers er hun schouders onder zouden gaan zetten. Dat heeft mij enorm geholpen", begint ze te vertellen.

"Vooral Eric en Tom hebben vanaf het eerste moment heel veel voor mij gedaan. Dat is goed, want het is veel werk. Ik had ook het besef dat het zonder werk ook geen goede situatie is", verduidelijkt ze.

Ermee door

"Dus heb ik tegen de medewerkers gezegd: Ik ga ermee door. En probeer het. Ik heb de leiding genomen en ben doorgegaan. Tot nu toe lukt het." En even later zegt ze: "Dit is toen Gerrit nog leefde geen onderwerp van gesprek tussen ons geweest. Zijn broer is een half jaar eerder aan kanker overleden. Toen is er niet gesproken hoe het verder moet als er iets bij ons gebeurt. Daar ga je niet vanuit."

"Het is allemaal snel gegaan. Gerrit kreeg een hartinfarct, raakte in coma en is een tijdje daarna overleden."

Het lukt mij

"Tot nu toe lukt het mij dus om het transportbedrijf te runnen. Ik ben gewoon ermee doorgaan zonder teveel over de moeilijkheden na te denken. Mijn ouders hadden ook een transportbedrijf, dat helpt mij eveneens. En ik moet ook een paar centjes verdienen. Dat zou Gerrit ook gewild hebben."

"Op het moment dat ik besloot verder te gaan moest ik zowel de werknemers als de opdrachtgevers tevreden houden. Dat is ook gelukt."

Wat verwacht Jacqueline van de toekomst? "Geen idee. Misschien sta ik er kritisch in. Ik mis Gerrit. Hij is weg en komt niet meer terug. Dat zorgt misschien voor een andere toekomstvisie. Ik kijk er anders tegenaan. Wel wil ik zo lang mogelijk werken."

"Ik heb er ook plezier in. Op zaterdag is het nog steeds koffie met broodjes op de zaak. Die gezelligheid is gebleven."

Crematie

Het is zaterdag 7 september 2013. Gerrit Maseland wordt onder grote belangstelling naar het crematorium in Usselo overgebracht. Met zijn eigen materieel bestaande uit Scania’s. Uiteraard stopt de indrukwekkende karavaan bij Gerrit’s bedrijf.

Er was veel en bijzondere belangstelling bij de crematie. "Op dat moment leefde ik in een roes. Het was de wens van de medewerkers om Gerrit weg te brengen en zijn lievelings Scania erbij te betrekken. Het was mooi zoals het ging. Er was een tijd dat ik de filmpjes van die dag niet kon bekijken. Tegenwoordig kijk ik er wel naar. En is het goed." Als ze hierover praat gebeurt dat met emotie in haar stem. Het is duidelijk dat alles indruk op Jacqueline heeft gemaakt.

Had Gerrit ooit kenbaar gemaakt dat hij in deze sfeer gecremeerd wilde worden? Jacqueline: "Daar heeft hij het nooit over gehad. Toen ik die vrijdag aan de medewerkers vertelde dat Gerrit een hartinfarct had gekregen en in coma bleef, zeiden ze dat ze als het niet goed af zou lopen iets wilden gaan doen."

Sterke band met Scania

"Hij had een sterke band met Scania. Dat was nu eenmaal zijn merk. In zijn loopbaan als vrachtwagenchauffeur al. En ook bij het transportbedrijf van mijn ouders werd in Scania gereden. Met bepaalde mensen van Scania heb ik nog steeds een goede band. Het gaat prima. Onlangs hebben wij wederom een Scania aangeschaft."

Scania V8 dag

Gerrit Maseland is de grondlegger van de  Scania V8 dag. "Dat is eigenlijk gekomen door de schoonvader van medewerker Eric. Gerrit en ik waren op een verjaardag en hij zei steeds: 'Je hebt Truckdag dit en Truckdag dat. Maar nooit een Scania V8 dag'. Dat ging 3 jaar zo. Totdat ik zei: Of je houdt die dag, of helemaal niets meer."

En lachend: "Niet wetende dat het meteen zo'n impact zou krijgen. Gerrit gaf er ruchtbaarheid aan. En meteen, de eerste zaterdag van september 2011, waren er zo’n 80 Scania’s. En dat bleef groeien."

Kort na het overlijden van Maseland is de Scania V8 dag niet doorgegaan. In 2014 wel. Jacqueline: "Wij hebben ons  tijdens een vergadering afgevraagd of we wel of niet moesten doorgaan. Begin januari van het vorige jaar is de knoop doorgehakt en startte de organisatie."

Er waren optredens van artiesten, gelegenheid om te eten en te drinken, maar bovenal stond de Scania V8 centraal. Uit het hele land kwamen de wagens naar het terrein van Thales aan de Robijnstraat in Hengelo. Gepimpte, kale, glimmende Scania’s en zelfs voertuigen die kort daarvoor nog een klus hadden gedaan. Ze waren er allemaal. En ook de fans. Die genoten van de wagens en van de chauffeurs die aan wedstrijden meededen.

Jacqueline: "Ook dit jaar wordt deze dag gehouden. En deze keer is mijn aandeel groter."

Grote brand

Twee jaar voor de dood van Gerrit Maseland was er ook een ingrijpende gebeurtenis. Het bedrijf aan de Toermalijnstraat brandde voleddig af. Gerrit en Jacqueline waren er helemaal kapot van. Met man en macht is er keihard gewerkt om het transportbedrijf draaiende te houden.

Jacqueline kort na de brand tegenover Transport Online: "Ik sta naar een uitgebrand bedrijf te kijken. Het is diep triest. Jarenlang hebben wij hier hard voor gewerkt en ineens is het weg. Gelukkig hebben wij goede opdrachtgevers die met ons meeleven en meedenken."

Direct na de brand zijn de chauffeurs gewoon de weg opgegaan. Aangestuurd door de opdrachtgevers. Toen bleek al dat Maseland een prima contact met de opdrachtgevers heeft. Naast het bedrijfspand was er ook een Scania uitgebrand. De chauffeur kon aan het werk  met de wagen van een collega die op vakantie was. Later is het bedrijfspand herbouwd.

Eerst begon de crisis, daarna was er de brand en vervolgens het overlijden van Gerrit. Heeft Jacqueline dit allemaal goed kunnen verwerken?

"Misschien dat het nog komt. Ik moet heel hard werken. Dus dan denk je over die dingen niet veel na. Zo zit ik in elkaar."

Misschien is dat juist goed, want Jacqueline houdt het vol en weet het transportbedrijf waar haar overleden man ook hard voor heeft gewerkt draaiende te houden. Vandaag de dag zijn er 32 medewerkers, veelal chauffeurs.

Tenslotte de vraag wat haar echt is meegevallen in de periode dat ze Gerrit Maseland Transport runt. "De steun van het personeel", antwoordt ze direct.